اضافه کردن کوآنزیم Q10 به محیط بلوغ، از طریق بهبود عملکرد میتوکندریایی، شایستگی تکوینی تخمک گوسفند را ارتقا می‌دهد

دست ورزی آزمایشگاهی گامت و جنین‌ها و همچنین سن بالای مادر می‌تواند تعادل بین ظرفیت آنتی اکسیدانی و رادیکال‌های آزاد را به نفع استرس اکسیداتیو جابجا کند. افزایش استرس اکسیداتیو می‌تواند باعث کاهش تولید انرژی و نقص در جدایی کروموزوم‌ها گردد و از این طریق تکوین رویان را به مخاطره بیاندازد. اضافه کردن کوآنزیم Q10 (CoQ10) به محیط می‌تواند باعث ایجاد تعادل در تولید انرژی و کاهش استرس اکسیداتیو گردد. هدف از این مطالعه ارزیابی اثر اضافه کردن CoQ10 به محیط بلوغ تخمک گوسفند بر تکوین رویان‌های حاصله بوده و همچنین آزمایش اثر این ماده بر سطوح گونه‌های فعال اکسیژن (ROS) و گلوتاتیون (GSH) داخل سلولی، فعالیت میتوکندریایی، تشکیل دوک تقسیم و بیان برخی ژن‌های مرتبط با آپوپتوز و فاکتورهای رشد مختص به تخمک در تخمک و سلول‌های کومولوس. در هر تکرار آزمایش، حداقل مقدار ۱۰۰ کمپلکس تخمک-کومولوس (COCs)  برای هر گروه آزمایشی در معرض غلظت‌های ۰ تا ۵۰ میکرومولار CoQ10  بالغ شدند. برای هرآزمایش حداقل ۳ تکرار و حداکثر ۵ تکرار انجام پذیرفت. نتایج ما نشان داد که نرخ تکوین رویان‌ها تا مرحله بلاستوسیت و شکوفایی (Hatching) به طور معنی داری در غلظت ۳۰ میکرومولار CoQ10 افزایش می‌یابد. اضافه کردن ۳۰ میکرومولار کوآنزیم Q10 به محیط بلوغ تخمک باعث بهبود پراکندگی میتوکندری‌ها و همچنین افزایش پتانسیل غشا آن‌ها در مقایسه با گروه کنترل شد. به علاوه، نتایج ما نشان داد که سطوح داخل سلولی ROS و GSH در گروه ۳۰ میکرومولار CoQ10 در مقایسه با گروه کنترل کاهش می‌یابد. علاوه بر این، درصد تخمک‌های دارای دوک تقسیم نامنظم، متعاقب درمان با CoQ10 کاهش یافت. در نهایت، میزان بیان نسبی ژن‌های CASPASE3 و BAX در تخمک و سلول‌های کومولوس، متعاقب درمان با کوآنزیم Q10 به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل کاهش یافت؛ درحالیکه میزان بیان نسبی GDF9 به طور معنی داری در سلول‌های کومولوس گروه درمان شده با CoQ10 افزایش یافت. در نتیجه اضافه کردن CoQ10 به محیط بلوغ باعث بهبود کیفیت COCها و بهبود شایستگی تکوینی آن‌ها می‌شود.